Waar ligt de grens?

Intiem...

Ik pakte de hand van mijn vriendin vast en trok haar dicht bij me. We dansten close en zwoel. Ik kon haar zweet voelen op mijn huid, haar adem die snel ging door het uren dansen dat we al deden, het lachje dat ze liet horen toen ik lager door mijn knieën zakte. en zij het niet haalde. We draaiden om elkaar heen tot we grinnikend en draaierig weer voor elkaar stonden. Ik streek mijn lange, plakkerige haar uit mijn nek en deed mijn rokje weer fatsoenlijk naar beneden. We keken elkaar in de ogen. Ze veegde de uitgelopen make-up onder m’n ogen vandaan. Het café is al behoorlijk volgelopen. Wij zijn aan het genieten, dansend op de heerlijke Caribische muziek, drankje bij de hand. Vooral veel water!

Ons dansen is niet onopgemerkt gebleven. Regelmatig werpen, vooral mannelijke cafébezoekers, een blik onze richting op. Een jongen uit Nijmegen spreekt me aan. "Leuk," zegt hij, "hier dansen vrouwen bijna nooit samen, ik zie dat alleen in Nijmegen." Ik glimlach even en vraag dan met serieuze blik "Hmm…intimiteit... hoe geaccepteerd is dit nu in onze maatschappij?" Geschokt door deze directe en moeilijke vraag (nee oppervlakkig ben ik niet...verbaasd?), verontschuldigt hij zich.

"Zijn jullie potjes?" wordt ons ineens in de oren gefluisterd.  

Open en vrije seks waar de generatie van mijn ouders zo hard voor gestreden heeft is achterhaald. Maar wat is er overgebleven van de intimiteit? Mijn vriendin, die met twee wijntjes in haar handen van de bar terug komt lopen: "Heb je echt staan praten met die kwijlende vent." vraagt ze. "Ach, ja... antwoord ik en we proosten op de liefde en vriendschap en geven elkaar een volle kus op de mond. "Zijn jullie potjes?" wordt ons ineens in de oren gefluisterd. We draaien onze hoofden en zien twee veel te jonge knullen verwachtingsvol naar ons kijken. We zuchten, maar glimlachen toch...

Als samen dansen, samen zoenen als bijzonder wordt gezien in het openbaar, hoe zit dat dan met een gewone knuffel. Kan dat wel? Waar ligt de grens? Wat kun je laten zien en wat niet? Wat kun je doen, wat niet? Mensen zijn tegenwoordig afstandelijker. Ik ben iemand die makkelijk lichamelijk contact maakt, met mijn vriend, maar ook met mijn vriendinnen. Terwijl anderen dat misschien zouden ervaren als een halve aanranding, of misschien zelfs een uitnodiging tot meer, als een seksuele toespeling!? Ik zou graag zien dat wij mensen elkaar weer meer aan konden raken, zonder dat daar dingen achter werden gezocht. En dan aanraking meer gezien als intimiteit, dus óók samen met het elkaar aankijken in de ogen en begroeten én echt luisteren naar- elkaar. Dit is absoluut geen oproep tot een- groepsorgie of...erger, het ongewenst betasten van elkaar.

We zijn allemaal een beetje fucked-up, lijkt het wel, ten aanzien van intimiteit en seksualiteit.

Vorige maand heb ik nog de andere, minder leuke kant mogen ervaren. Op een danceparty pakte een man me ineens bij mijn borst. Ik vroeg 'm verschrikt waarom hij dat deed. Zijn enige opmerking was de vraag "Vind je het vervelend dan?". Ik gaf hem vervolgens een knietje en zei dat hij dit dan vast ook niet vervelend zou vinden! We zijn allemaal een beetje fucked-up, lijkt het wel, ten aanzien van intimiteit en seksualiteit. Ik denk dat het net is als de 'respect-regel. Doe een ander niet, wat je zelf ook niet zou willen. Het merendeel van onze communicatie doen we met ons lichaam en een aanraking zegt vaak meer dan woorden.

 Ja, seks is leuk en fijn, maar hoe beter je in je vel en lijf zit, hoe beter de seks.

We zijn ons lichaam alleen een beetje vergeten. We gooien het maar vol met troep en verwaarlozen het een beetje, terwijl het een bron kan zijn van passie, plezier en energie. Dans, beweeg en knuffel! Meiden: jullie lichaam is echt mooi zoals het is! Jongens: een mooie lach doet meer dan duizend wonderen, niet een wasbordje. En aan alle jongeren: ja, seks is leuk en fijn, maar hoe beter je in je vel en lijf zit, hoe beter de seks. Zijn we ons hiervan nog wel bewust? Het gaat mij alles uiteindelijk meer om de aandacht voor elkaar in deze soms koude, kille wereld.

Sorry mensen, maar koud en kil is niet mijn ding, niet mijn wereld. "Hee D.J., nog zo'n zwoel Zuid-Amerikaans nummer alsjeblieft!"

Onder pseudoniem verschenen - oktober 2005 - jongerenkrant Zeroo